| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 |
من این جا بس دلم تنگ است...
و هر سازی که
می بینم بد آهنگ است...
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت
بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا
آیا همین رنگ است؟...
می خواهی بروی ؟!
پس بی بهانه برو !
بیدار نکن خاطره های خواب آلوده را ...
صدایت همان صدا ،
نگاهت نـاتـنی و دستهایت سرد است ،
و من می دانم : محبت ساختگیـت ،
عشق دروغینت و چشمان پر فریبت ،
آخر روزی گرفتارت خواهند ساخت ...
نه محبت پول خردیـست در دستان تو ،
و نه من گدایی هستـم دست گشوده فرا روی تو !
نه ، نه عزیزم ، این ممکن نیست !
چون وقارم همانند قلبم شکستـنی نیست ...
می خواهی بروی ؟
این راه ، این هم تو !
ولی حالا که می روی ،
بدان : هر گاه خواستی برگردی ،
بسترت بالشی خاردار خواهد بود ،
و پیشوازت چشمانیست که دیگر هیچگاه گرمای نگاهشان را حس نخواهی کرد ...
می خواهی بروی ؟
پس نه حرفی بزن و نه چیزی بگو ،
دیگر حتی نگاهـم هم نکن !
نیست شو چون غریبه ها در مه و دود ...
دلبستـه چه چیزی بودی ،
که نـتوانستی بگویی ؟!
و اکنون در پی دیدن هزاران عیب منی ! می خواهی بروی ،
بی بهانه برو ...
سلام به همه خوبان
خدا گفت " ماری در راه لانه ات بود . خواب بودی . باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آنگاه تو از کمین مار پر گشودی . گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود. خدا گفت " و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام بر خاستی. اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود . ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد.
روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت . فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت " . می اید ، من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد و سر انجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست . فرشتگان چشم به لبهایش دوختند ، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : " با من بگو از انچه سنگینی سینه توست ." گنجشک گفت " لانه کوچکی داشتم ، ارامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام . تو همان را هم...