رویاهای من

با تو سخن می گویم...

رویاهای من

با تو سخن می گویم...

نگذار امشب به فردا برسد


مهدی جان!

باور کن زمین جای ماندن نیست.

این روزها که نه

هر روز و شب که از پی هم می روند

دنیا برایمان عجیب تر و البته تکراری می شود

ما را برهان

از این همه دری که درمانی ندارد

از اینهمه دلتنگی که گاه چونان ریسمان گلو را می فشارد

و گاه از فرط دلتنگی جانمان به لبمان می آید...



نگذار امشب به فردا برسد ... خود را برسان ...




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد