وداع تلخ

سلام  

دیشب ساعت نزدیک ده شب بود. داشتم تلویزیون تماشا می کردم. حرم مطهر امام علی (ع) در نجف اشرف رو نشون می داد. دیگه نتونستم طالقت بیارم رفتم اتاق خودم. موسیقی مذهبی گذاشتم و زار زار گریه کردم. یاد آخرین زیارتی که از ضریح و حرم مطهر امام مومنان علی(ع) افتادم. آخرین شبی که در نجف بودم و صبح تلخ وداع و خداحافظی دیوونه ام کرد. دستم روی نرده های برگشت به سمت هتل بود اما هر گام که بر می داشتم برمی گشتم و نگاهمو به گنبد طلایی و خاک آلود امام علی (ع) می انداختم. صبح سردی بود و هوای وداع تمام مرا تنگ در آغوش گرفته بود.  

یارای وداع نداشتم و هرگز نگفتم خداحافظ.  

کاش می توانستم بار دیگر به زیارتش برم و خاطرات نخست را با او تکرار کنم.  

رویا