حال امروزم

چند روز بود قصد داشتم این دستنوشته ها را رو وب بذارم:

بوی بادام تلخ می دهد 

آینکه بدانی، محترم است کسی که هر دو رویش یکی است.

یک روز دیگر گذشت. گذشت اما بی تو. با خاطرات تو.

نمی دانم اما گمان می کنم خاطرات زنده مانده گارترند 

و در عمق جان آدمی ریشه می دوانند. 

یاد گرفته ام خاطرات ضبط شده دیگر حال و هوایی ندارند

کمتر مرورشان می کنم 

آخر خاطرات مرده زنده نیستند. 

پس به روزهای زنده می اندیشم

همان روزهای و خاطرات زنده ای که روزی سهم تو بودند. 

شستشوی ذهن آغاز می شود

با نام واژه هایی که اگر تکراری هم شوند 

باز شکوه خود را حفظ خواهند کرد

با نام آرزوهایی که همیشه در سطر اول قرار دارند 

با اینکه دست نیافتنی ست اما 

با امید باریکی جان می بخشند. 

گفتم: امروز حال خوبی دارم 

از حال تو هم با خبرم. 

حال امروز ، حالی میان شادی و اندوه غریبی ست. 

مثل خواب اجباری در بهار. 

ناخواسته سراغت را می گیرد بی رضایت تو. 

بتو گفته بودم پیشتر 

بیشتر مراقبم باش

تا خواب ابدی بهار مرا با خود مشغول نکند. 

قول داده بودم، قبل از این سفر همه چیز را برایت تعریف کنم. یقین داشته باش از هرچه بود با تو گفتم جز یک خبر. 

خبر بیماری ام که می دانم شنیدنش دشوار بود. ترجیح دادم نگویم تا لذت دوست داشتنت پایان نگیرد. مرا ببخش خبر دست اولی نداشتم. 

از تو چه پنهان فروش امسالم خوب بود. تمام غم و اندوهم را به رودخانه ای در قبال یک شنا فروختم. 

گوشت با من است. تکرار حرفهای دیروزم نیست. فرزندی در راه است. 

به آرزوهای قشنگتون برسین...

رویا