روزمرگی

سلام به همه خوبان  

یه دو روز دیگه سالگرد تولد وبلاگمه. یادش بخیر وقتی این وبلاگ رو افتتاح کردم شش ماهی بود که تازه از هندوستان برگشته بودم. اون موقع ها دلم خیلی پر بود. حرفهای زیادی برای گفتن داشتم. اما الان هر چه بیشتر می گذره انگار دیگه چیز جذابی برای گفتن نیست. کار که همیشه هست. درس هم بالاخره تموم میشه. یه انگیزه جدید نیاز دارم و  فکر می کم اگه بتونم چند تا پرونده مرتب بگیرم یه کم از این حالت کسلی و بی انگیزه گی خلاص بشم. هیچ حسنی نداشته باشه لااقل سرگرم می کنه که به گذشته ها فکر نکنم و این تنها راه حله. 

خانواده آخر هفته می رن مسافرت اما از آنجا که من درس دارم و خیلی عقب موندم نمی تونم تو این سفره دو سه روزه همراهشان باشم. به هر حال منم دلم یه سفر می خواد. البته یه کم سرم خلوت بشه می رم و کمی آرامش پیدا می کنم. به نظرم دریا خیلی بهتره. شاید هم رفتم کیش سر عقل اومدم.  

به هر حال امروز شرکت خبری نبود. مدیر عامل را امروز راهی کردم بلاروس.  

تا یک هفته انقدر کارم سرم ریخته که شبانه روز هم تو کارخانه بمونم فکر کنم تموم نشه و آخرش هم به ارائه گزارش نرسم. به هر حال با اینکه نیرو داریم تا بهم کمک کنه اما بازم باید خودم نظارت کنم تا لااقل گزارش خوب و مفیدی بتونم ارائه کنم.  

جای شکرش باقیه که فعلا دادگاه و ... اینجور چیزها نداریم. یه دیوان عدالت اداری که قربونش برم یه شش ماهی طول می کشه که وقت بدن. دادگاه رودهن هم که چند روز پیش آگهی مزایده را چاپ کردند. می مونه دادگاه قضایی صدر که اونم در حال انجام شدنه.  

فعلا حرفی برای گفتن ندارم.  

به آرزوهای قشگتون برسین... 

رویا